Ik kan wel zeggen dat ik een zeer verdienstelijk kok ben en bovendien vind ik het enorm leuk om andere mensen een leuke tijd te bezorgen. Ik ontvang dus graag mensen thuis en zet dan steeds mijn beste beentje voor op culinair vlak. Ik ga dan al eens graag de exotische toer op, waarbij ik steeds probeer de hele avond, van aperitief tot nadronk, binnen hetzelfde thema te houden. Mijn vrouw is daarentegen helemaal geen keukenprinsesje, wat maakt dat ik het ontvangen en bedienen van ons bezoek voor mijn rekening neem. Ik vind het erg aangenaam om onze gasten te verrassen met allerhande lekkernijen die ze nog niet kennen, om hen zo een ware ontdekkingstocht voor te schotelen. Dit wil dus ook zeggen dat ik steeds rondga met de drankjes en hapjes, een leuk muziekje opzet, etc. Uiteraard breng ik best ook wel wat tijd door in de keuken tijdens het bezoek, waardoor mijn vrouw regelmatig alleen met het bezoek in gesprek is.

Ook tijdens dit etentje stond ik weer eens in de keuken, terwijl ik Tine en Kristof op de achtergrond hoorde praten over hoe wij elkaar ontmoet hadden. Ik was het dessert aan het voorbereiden, dus het was al wat later op de avond, en aangezien we allemaal al meer dan een glaasje op hadden was ook de sfeer al wat losser. Tine zag mij voor het eerst tijdens onze studententijd, een periode waarin we allebei nogal stevige drinkers waren en graag de boel echt op stelten zetten. Het café waar we beiden graag naar toe gingen was wel gekend om zijn nogal uitbundige sfeer, zeker als er iets te vieren was. En alle redenen waren voldoende om te vieren! Die eerste keer dat wij elkaar ontmoetten hadden we met het café net een voetbalwedstrijd gewonnen tegen een andere kroeg, wat wilde zeggen dat die andere kroeg in ons stamcafé een gratis vat bier moest betalen. Wie er net met het idee op de proppen was gekomen weet ik niet, maar geheel binnen mijn volgende aard was ik netjes gevolgd toen er besloten werd om met enkele jongens de dames op een striptease te gaan trakteren. Binnen de kortste keren stonden we met vijf kerels op de toog in niet meer dan een slipje of boxershort.

Tine had net dit verhaal aan Kristof verteld toen ik terug bij hen aan tafel kwam met het dessert. Wanneer Kristof zei: "Hmm, het lijkt er wel op dat Laurens het altijd leuk heeft gevonden in zijn blootje voor anderen te gaan staan" liep ik wel zeer rood aan. "Hoezo?", vroeg Tine. "Wel, toen wij vroeger met de jeugdbeweging op kamp gingen, was Laurens een beetje een stille jongen. Hij lag niet echt zo goed bij ons in de groep en werd dan ook al wel eens gepest. Om er bij te mogen horen moest hij dan voor ons altijd zijn piemeltje laten zien." Tine keek heel erg verwonderd toen ze dit hoorde. "Waarom heb je mij dat nooit verteld?", snauwde ze mij toe. Ik wist niet hoe hierop te reageren en durfde mijn vrouw nauwelijks aan te kijken. Met het schaamrood op mijn wangen staarde ik dan maar wat naar de grond. Intussen had ik het dienblad met de desserts nog steeds in mijn handen, er niet toe komende deze te serveren.

"Wel? Hoe komt het dat je dit nooit verteld hebt?".

"Ik, euhm, ... Ik schaamde mij hierover.", stamelde ik nauwelijks verstaanbaar. "Ja schaamde je!? Hoe moet ik dit nu oppakken? Heb je dan geen vertrouwen in mij? Wij zijn verdorie man en vrouw! Wij zijn al 18 jaar samen en nu kom ik tot de ontdekking dat je al die hele tijd dingen uit je kindertijd voor mij verzwijgt! Eerlijk gezegd voel ik me op dit moment serieus bedrogen!". Opnieuw wist ik me geen houding te geven en staarde ik maar wat naar de grond. Ja, ik schaamde me diep en was ook teleurgesteld in mezelf dat ik dit nooit ter sprake had gebracht. Ik had me steeds een ongemakkelijk en schuldig gevoeld dat ik dit geheim had gehouden voor mijn vrouw, maar ik kwam er nooit toe om dit ergens met haar te bespreken. En hoe langer de relatie duurde, hoe moeilijker dit werd natuurlijk. Op de duur had ik dit reeds zo lang verzwegen, dat we op het punt 'off no return" waren gekomen, het punt waarop, moest ik het toch ten berde brengen, ik net deze reactie van Tine zou krijgen die ik nu kreeg. Uiteraard begreep ik best waarom zij zo kwaad en teleurgesteld was dat ik dit voor haar verzwegen had. Dit zijn toch dingen die in een serieuze relatie, waar beide partners geacht worden elkaar te vertrouwen en zich voor elkaar open te stellen, moeten kunnen besproken worden.

Ik was me deze schuldgevoelens weer allemaal voor de geest aan het halen toen Kristof tussen kwam. "Als je dit niet aan Tine hebt verteld, dan heb je waarschijnlijk ook nooit verteld dat je toen vooral gepest werd omdat we tijdens een van deze piemelinspecties ontdekten dat je stront in je broekje had hangen?". "WAT?", schreeuwde mijn vrouw. Ikzelf kon wel door de grond zakken. Liefst van al wilde ik het dienblad gewoon neerzetten en zo snel mogelijk verdwijnen, maar ik was dermate verlamd dat ik tot geen enkele reactie kon komen. "Wel, als je je dan toch zo schaamt dan zal ik je nu een reden geven om je te schamen, en dan kan ik evenzeer tegen Kristof vertellen dat ik nog steeds regelmatig een remspoor in je boxers tegenkom." Intussen had ik de tranen in mijn ogen. "Wat sta je daar nu zo zielig te wezen, hè? Je zou me beter eens vertellen hoe het vertrouwen van mij dat je zo geschonden hebt, denkt te gaan herstellen!". Ik was volledig verstomd en kreeg geen woord over mijn lippen. "Wel? Wat denk je hieraan te doen? Of vindt jij het misschien niet nodig om hier een en ander recht te zetten?". Nauwelijks hoorbaar zei ik "Jawel, ...", waarna er opnieuw een stilte viel.

Toen kwam Kristof opnieuw tussenbeide: "Ik heb anders wel een idee wat we zouden kunnen doen, maar ik zou dit graag eerst even met jou bespreken Tine." "Ok. Laurens, zet jij onze desserts hier maar voor, dan zal ik naar Kristof zijn voorstel luisteren terwijl wij dit opeten. ga jij ondertussen maar naar onze slaapkamer Ik wil je voorlopig niet zien of horen." Zonder Kristof of Tine aan te kijken zette ik de dessert voor hen. Mijn dessert zette ik met het dienblad op de zijkant van de tafel. Compleet ontredderd draaide ik me van hen weg en liep ik de kamer uit. Toen ik net de deurklink vast had hoorde ik Tine mijn naam zeggen. Toen ik me terug omdraaide zei ze: "Je hebt je als een klein kind gedragen, dus het lijkt me terecht dat ik je ook even zo ga behandelen. Ga jij in onze kamer maar met je neus in de hoek staan en denk daar al maar eens na over wat je gedaan hebt en hoe je denkt dit recht te gaan zetten".

Snel liep ik de kamer uit en ging de trap op richting onze slaapkamer. Compleet vernederd liep ik naar een hoek in de kamer. De tranen liepen me intussen over de wangen. Ik schaamde me enorm om wat net gebeurd was, zeker door de aanwezigheid van Kristof. Maar ook werd ik overmand door schuldgevoelens ten aanzien van Tine. Ik had echt geen flauw benul van wat ik zou kunnen doen om het vertrouwen tussen ons te herstellen. Ik liet me volledig overmannen door deze schuldgevoelens en vernedering en stond daar in de hoek maar wat te sniffen als een klein kind. Het leek wel een eeuwigheid te duren vooraleer ik iemand op de trap hoorde stommelen. Angst voor wat nu zou komen dreef mij hartslag de hoogte in. Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen.

Toen Kristof de kamer binnenkwam hoorde ik hem een lach onderdrukken bij het zicht van mij daar in de hoek. Ik voelde alle kracht zo uit mij wegsijpelen. "Goed", hoorde ik Kristof zeggen, "Tine en ik willen je een voorstel doen. Ik wil je niet horen, als je een vraag gesteld wordt knik je gewoon ja of neen. Begrepen?". Ik knikte van wel. "Je beseft wel dat je hier heel wat te herstellen hebt. Tine is heel erg teleurgesteld in jou en verwacht van u een signaal dat jij je niet voor haar schaamt en er vertrouwen in hebt dat zij je niet zomaar zal beoordelen of veroordelen omwille van wat je vroeger hebt gedaan. Tine houdt echt van je en zal jou niet anders bekijken omwille van je verleden, ze houdt van jou zoals je nu bent. Begrijp je dat?". Ik knikte ja. Ik was blij met wat ik te horen kreeg en voelde opnieuw wat warmte door mijn lijf stromen. "OK, dat is goed. Maar zoals gezegd wil Tine een duidelijk signaal dat jij haar ook vertrouwd en dat je je niet schaamt tegenover haar voor de dingen die je vroeger zijn overkomen. Om dat te bewijzen willen wij je voorstellen dat je straks bij ons komt en ons vraagt of wij je broekje willen controleren op remsporen. Is dat duidelijk voor jou?". Ik knikte opnieuw van ja. Schaamtegevoelens kwamen weer volop naar voren, maar de warmte die ik eerder voelde bleef wel aanwezig.

Intussen voelde ik mezelf ook opgewonden worden. Ik kreeg een ferme tent in mijn broek en hoopte maar dat Kristof dit niet zou opmerken. Hier had ik mezelf helemaal niet aan verwacht en ik probeerde met alle macht van de wereld mijn focus hiervan weg te halen. "Ik ga nu opnieuw naar Tine. Je mag hier tien minuutjes over nadenken. Ik zet je wekker. Als deze afloopt kom jij ook naar beneden en kom je voor ons staan. Je verontschuldigt jezelf bij Tine voor wat je gedaan hebt en vraagt ons of wij je broekje zouden willen controleren op viezigheden. Je stelt je daarbij op als het kleine jongetje dat weet dat het zijn ouders heeft teleurgesteld en vol schuldbesef de brokken opnieuw wil lijmen. Uiteraard spreek je ons met het nodige respect aan." Hierna draaide Kristof zich om en liep weg.

Daar stond ik dan, als een klein kind in de hoek.

Het duurde even voor het goed en wel tot me doorgedrongen was wat Kristof net allemaal tegen me verteld had. Moest ik nu echt in mijn blootje voor hem en Tine gaan staan, meer nog, er zelf om vragen of ze mij wilde controleren op viezigheid in mijn broek? Moest ik mezelf hier echt toe verlagen? Hoe kon ik in godsnaam dergelijke vernedering doorstaan? Anderzijds besefte ik ook zeer goed dat ik Tine zwaar had teleurgesteld en dat ik echt wel een signaal zou moeten geven dat ik dit wilde rechtzetten. Maar dit? Ging dit er niet ver over? Hoe kon Tine mij nadat ik dit zou doen nog serieus nemen? Hoe kon ik haar nadien nog in de ogen kijken? En wat zou Kristof wel helemaal niet over mij gaan denken? In mijn gedachten werd ik heen en weer geslingerd tussen wel of niet, maar steeds meer kwam ik ertoe dat ik Tie niet opnieuw wilde teleurstellen. Ik had haar erg teleurgesteld en ik wilde dit zo snel mogelijk rechtzetten. ik wilde geen ruzie met Tine, ik wilde niet dat ze zou denken dat ik haar niet vertrouw. Daarnet vroeg ik me nog af hoe ik Tine nog in de ogen zou kunnen kijken als ik op dit voorstel zou ingaan, maar hoe zou ik haar überhaupt nog in de ogen kunnen kijken als ik dat niet zou doen? Zou dit geen serieuze vertrouwensbreuk in onze relatie brengen? Welke schade zou dat dan wel niet aan onze relatie toebrengen? Welke beslissing moest ik nemen? Intussen bleef ik bovendien met een enorme erectie opgezadeld. Dit maakte het er niet makkelijker op, hoe zou ik mij niet schamen als deze niet wegging en ik daar met een stijve pik voor hen stond ...

Toen ging de wekker. Shit, die 10 minuten waren voorbij gevlogen. Ik had helemaal nog geen beslissing genomen. Instinctief duwde ik de wekker af en liep naar beneden. Toen ik de woonkamer inkwam zag ik Kristof en Tine in het midden van de kamer naast elkaar op een stoel zitten. Ik werd plots overmand door angst, wat moest ik in godsnaam doen? Het feit dat ze daar naast elkaar zaten, in het midden van de kamer, maakte het wel heel erg formeel. Dat maakte de vernedering alleen maar groter. Ik bleef even in het deurgat staan, durfde hen niet aan te kijken, staarde maar wat naar de grond. "Kom hier, Laurens.", zei Tine met een autoritaire stem. Gehoorzaam liep ik naar hen toe en kwam voor hen staan. "Wat heb jij te zeggen?", vroeg Kristof. "Ik euuuuhm ... Ik zou me graag verontschuldigen, Mijnheer." Mijnheer? Van waar kwam dat nu opeens? Waarom zei ik dat nu? Had ik dat nu echt moeten doen? Intussen hoorde ik Tine en Kristof gniffelen.

Ik voelde al het bloed uit me wegtrekken en zakte door de grond van schaamte. Het viel me weer te binnen dat Kristof me had gezegd hen met het nodige respect aan te spreken. Blijkbaar had ik in mijn onderbewuste besloten dat wel zeer expliciet te doen. Ik voelde me heel klein en onderdanig nu. Het leek wel of ik niet alleen voordeed als 'een klein schuldbewust jongetje' maar dat ik dat ook aan het worden was. Ik beet op mijn lip, had de tranen opnieuw in mijn ogen en keek even op naar Tine en Kristof. Ik ging hen meer en meer echt als autoriteitsfiguren zien. "Bij mij moet je je niet verontschuldigen, doe dat maar ten aanzien van je vrouw", zei Kristof. Ik keek even in de richting van Tine, boog opnieuw het hoofd, niet in staat haar aan te kijken, en antwoordde: "Tine, ik zou me graag willen verontschuldigen bij U". "Waarom spreek je hem aan met Mijnheer en mij met Tine? Is hij dan belangrijker voor jou dan ik?", snauwde ze. "Nee Mevrouw. Sorry Mevrouw. Ik zou me graag bij u verontschuldigen Mevrouw?". "Waarom zou jij je willen verontschuldigen?". "Omdat ik Uw vertrouwen in mij heb beschaamd door dingen voor U geheim te houden Mevrouw.", stamelde ik. Ik was nauwelijks hoorbaar, stamelde maar wat, durfde Tine nog steeds niet aan te kijken.

"Wablieft? Ik versta u nauwelijks?

Praat duidelijk en kijk mij aan als je tegen me praat, of heb je dan helemaal geen respect voor mij?". Het duurde even voor ik me een beetje kon vermannen. Ik ademde een paar keer diep in en uit, keek op naar Tine en antwoordde, met duidelijke maar krakende stem ditmaal: "Mevrouw, ik zou me graag willen verontschuldigen omdat ik dingen heb achtergehouden voor U. Ik weet dat ik daarmee Uw vertrouwen heb geschonden en dat ik me niet zo had moeten schamen tegenover U. Het is terecht van U om te kunnen verwachten dat wij in onze relatie dergelijke dingen open met elkaar zouden moeten kunnen bespreken. Ik zou graag de kans willen krijgen om dit recht te willen zetten mevrouw." "En hoe had je gedacht dat te zullen doen?" "Ik zou willen bewijzen dat ik mij helemaal niet tegenover U schaam door datgene wat ik voor U heb verzwegen voor U over te doen."

"Go Ahead!" Nu moest ik toch even slikken. Ok, dat laatste was er vlot uitgekomen, maar nu stond ik echt wel voor de zwaarste stap. Nu moest ik mezelf echt gaan vernederen door Tine te vragen of ze mijn boxer wilde controleren, en dat in het bijzijn van Kristof, toch iemand die we nog niet zo lang geleden maar opnieuw waren tegengekomen. Eigenlijk kende ik hem helemaal niet zo goed. En bovendien had ik nog steeds die stijve. Die ging niet plotsklaps verdwijnen, dus dadelijk stond ik hier in vol ornaat voor twee volwassen mensen met de broek op mijn knieën en een stijve pik. Wat voor indruk gaf ik hier niet mee. Ik liet even een stilte vallen en moest meer dan één krop in de keel wegslikken voor ik opnieuw naar hen kon opkijken. Tine en Kristof keken me beiden verwachtingsvol aan, een lichte grijns op hun gezicht. "Mevrouw, Mijnheer? Zouden jullie asjeblieft mijn broekje willen controleren?" "Waarop moeten wij dat controleren?", vroeg Kristof. "Zouden jullie alsjeblieft willen controleren of ik mijn broekje niet vuil heb gemaakt?"

Beiden keken me nu wat minachtend aan. Toen deed Tine teken dat ik mijn broek kon laten zakken. Ik was me op dat moment nog nauwelijks bewust van wat ik aan het doen was. Ik was volledig overmand door de situatie en kon niet meer helder denken. Het was dan ook een beetje op automatische piloot dat ik mijn broek begon los te knopen. Aarzelend stroopte ik mijn jeans af tot op mijn knieën. Toen ik terug rechtkwam bleef ik even aarzelend staan. Kristof keek me autoritair aan en maakte met een hoofdbeweging duidelijk dat ik ook mijn boxer moest laten zakken. Mijn keel snoerde volledig dicht van de zenuwen. Zouden ze nu echt zo ver gaan om me dit te laten doen? Had ik intussen niet bewezen dat ik mijn fout om dit verhaal te verzwijgen voor mijn vrouw koste wat het kost wilde rechtzetten.

Even had ik de hoop dat Tine zou zeggen dat het nu wel genoeg was, ik keek haar aarzelend maar hoopvol aan. Tine bleef daar stoïcijns zitten. Armen gekruist, haar rechterbeen over het linkerbeen geslagen. Met een stuurse blik in haar ogen keek ze mij recht in de ogen. Al snel werd me duidelijk dat ik van harentwege niet op enig respijt moest rekenen. Aarzelend stak ik mijn duimen onder de band van mijn boxer. Met nog meer aarzeling begon ik deze naar beneden te duwen. Intussen deed ik er alles aan mijn erectie te verbergen, trachtende zo lang mogelijk deze extra vernedering verborgen te houden. Toen ik rechtkwam probeerde ik mijn T-shirt over mijn penis te trekken, maar onmiddellijk zei Kristof: "Houd je shirt maar naar boven." Met een knalrode kop stroopte ik het op tot aan mijn navel. "Hoger!" Toen ik het verder opstroopte en weer even aarzelde net onder mijn borstkas kreeg ik een teken van het nog hoger op te stropen.

Daar stond ik dan. Broek op de knieën, T-shirt tot onder mijn oksels opgestroopt, waar ik het netjes vasthield met mijn handen. Mijn erectie duidelijk zichtbaar. Met haar voet duwde Tine mijn benen verder uit elkaar, zodat mijn boxershort strak gespannen tussen mijn knieën hing. Ik werd helemaal murw geslagen door vernedering toen Kristof zei: "Zie je wel! Had ik je niet gezegd dat hij een stijve zou hebben. Vroeger was dit ook steeds het geval als hij in zijn nakie voor ons stond te paraderen. Is het niet, Laurens?" ik knikte ja, mijn mond en keel waren te droog om nog een woord over mijn lippen te krijgen. de tranen sprongen me nog maar eens in de ogen. "Vind jij het dan opwindend om hier zo voor ons te staan?", vroeg Tine. Ik was niet in staat te antwoorden. Ook niet non-verbaal. Toen Tine rechtstond pakte ze me met stevige hand bij de kloten. Intussen fluisterde ze in mijn oor: "Ik vind het anders wel opwindend u hier zo zielig te zien staan. Het gevoel van zoveel macht over u te hebben dat je dit voor mij doet heeft me helemaal geil gemaakt. Lang geleden dat ik nog zo nat ben geweest tussen de benen." Hier moest ik toch even iets wegslikken. Maar ik moest toegeven dat ik nu ook helemaal opgewonden was van de situatie en dat mijn pik stijver stond dan ooit te voren. Dergelijk gevoel had ik nog nooit ervaren. Enerzijds beschaamd liet ik me overweldigen door dit gevoel van opwinding en werd helemaal meegezogen in het scenario.

Intussen was ook Kristof gaan staan. Hij kwam schuin achter mij staan, nam mijn rechterbil in zijn hand en zei "Ik denk dat ik maar eens naar huis ga. Het is al laat en ik denk dat jullie nog heel wat te bespreken hebben." "Blijf op zijn minst nog even om zijn broekje te controleren." Mijn vrouw wilde duidelijk de kelk tot op de bodem ledigen. Vernedering maakte zich weer helemaal meester van mij toen Tine en Kristof voor mij kwamen zitten en mijn benen nog wat verder uit elkaar duwden. Kristof trok aan de elastiek van mijn boxer, zodat ze een beter zicht hadden. "Wel, op zijn minst heeft hij niet in zijn broek gescheten deze keer." Zowel Tine als Kristof schoten in de lach. Intussen klopte mijn penis van de opwinding. Tine stond opnieuw recht en zei, terwijl ze me in mijn haren wreef: "Je bent een flinke jongen, hoor. Als je ook de rest van de week netjes op het potje gaat en je broekje steeds kan proper houden krijg je een lekker snoepje." Na deze opmerking voelde ik me helemaal als een kind van 3. Kristof en Tine konden een schaterlach weer niet onderdrukken, wat de vernedering nog deed toenemen.

Tine nam opnieuw mijn penis stevig vast en fluisterde me in mijn oor te blijven staan tot ze terug was. Intussen maakte ze aan Kristof duidelijk dat ze hem zou uitlaten. Kristof groette me, waarna Tine me duidelijk maakte hem netjes terug te groeten en te bedanken voor vanavond. Ik antwoordde met: "Goede nacht nog, Mijnheer. Het was fijn u hier op bezoek te hebben." Toen Tine terug binnenkwam kuste ze me vol op de mond, na een passionele kus van een paar minuten duwde ze me met beide handen op de borst, in de zetel. Tine deed haar broek en slipje uit, kwam bovenop me zitten en we hadden de beste en hevigste seks die we in onze relatie ooit hebben gehad. Tijdens de seks kon ik de gedachte aan wat gebeurd was niet loslaten. De vernedering die mijn gedachten bij me opriepen maakten de opwinding die ik voelde alleen maar sterker. Het was na middernacht dat we uitgeput in ons bed neerploften. In elkaar verstrengeld viel Tine dadelijk ik slaap. De verwarring over wat er allemaal gebeurd was en welk effect dit op mij had gehad maakten dat ik nog ruim een uur wakker bleef, maar moe en uitgeput zonk ook ik uiteindelijk voldaan in een diepe slaap.